02/04/2011 Μάρτυς Θεοδώρα (Παρθένος) , Όσιος Γρηγόριος, Μάρτυρες Αμφιανός και Αιδέσιος , Μάρτυς Πολύκαρπος , Θαυματουργός Τίτος

Μάρτυς Θεοδώρα (Παρθένος)


Καταγόταν από την Τύρο της Φοινίκης καί δεκαεπτά χρονών παρουσιάστηκε στον άρχοντα της Παλαιστίνης Ούρβανό, ό όποιος τη ρώτησε αν πράγματι πιστεύει στον Χριστό. Ή Θεοδώρα με εκπληκτικό θάρρος ομολόγησε ότι πράγματι πιστεύει. Τότε την έδειραν σκληρά στα πλευρά καί τους μαστούς. Κατόπιν την έριξαν στη θάλασσα, όπου παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού καί έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Πολύ πιθανό ή 'Αγία αυτή να είναι ή ίδια, με την αγία Θεοδοσία της 29ης Μαΐου. Διότι τα βιογραφικά τους στοιχεία είναι, σχεδόν, όμοια.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Όσιος Γρηγόριος


Άσκησε στον κόλπο της Νικομήδειας (1240 μ.Χ.).
'Εζησε τον 13ο αιώνα καί καταγόταν από τα μέρη Βιθυνίας. Ό Γρηγόριος, από παιδί έζησε ζωή σύμφωνα με τα παραγγέλματα του Ευαγγελίου. Στίς σπουδές του αναδείχτηκε ευφυέστατος καί επιμελέστατος. Τη μάθηση του αυτή χρησιμοποίησε για την Εκκλησία καί για την πνευματική οικοδομή του πλησίον. Μετά από καιρό ό Γρηγόριος αποσύρθηκε σ' ένα από τα πιο φημισμένα μοναστήρια της εποχής του. Εκεί έλαμψε με την αρετή του. Άλλα μερικοί φθονεροί μοναχοί τον συκοφάντησαν, ότι δήθεν έκλεψε ιερά σκεύη της Μονής. Ή αθωότητα του αποδείχτηκε, άλλ' ό Γρηγόριος έφυγε από το μοναστήρι εκείνο καί πήγε σ' άλλο, οπού μόναζε καί ό αδελφός του. Εκεί ό Γρηγόριος ανέπτυξε ακόμα περισσότερο τις γνώσεις καί τίς αρετές του, με αποτέλεσμα να τον κάνουν Ιερέα. Κατόπιν πήγε σ' ένα διπλανό χωριό, όπου με τίς γνώσεις καί την μεγάλη του πνευματικότητα, βοηθούσε τους συνανθρώπους του. Ό σατανάς, μέσω των οργάνων του, του έστησε πολλές παγίδες. Άλλ' ό Γρηγόριος, με τη χάρη του Θεού, τίς ξεπέρασε άθικτος. Πέθανε σε ηλικία 50 χρονών την 2α Απριλίου 1240, αφού αγωνίστηκε με τίς γνώσεις του για τον πλησίον μέχρι τελευταίας του πνοής.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Μάρτυρες Αμφιανός και Αιδέσιος

Κατάγονταν από τη Λυδία καί ήταν άδέφλια. Στό χριστιανισμό οδηγήθηκαν από τον άγιο μάρτυρα Πάμφιλο, καί σαν γνήσιοι μαθητές του, προσπαθούσαν να μιμηθούν τη σοφία του καί προ πάντων το μαρτυρικό τέλος του. Όταν ό αυτοκράτορας Διοκλητιανός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών, οι αδελφοί Άμφιανός καί Αίδέσιος συνελήφθησαν από τον έπαρχο Ούρβανό. Πρώτος άνακρίθηκε ό Άμφιανός. Αφού ομολόγησε την πίστη του με θάρρος, τον κτύπησαν στην αρχή σκληρά. "Επειτα με τα πλευρά σχισμένα καί τίς σάρκες των ποδιών του κομμένες από καυτό λάδι, ρίχτηκε στο βυθό της θάλασσας καί εκεί βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Ό άλλος αδελφός, ό Αίδέσιος, αφού ομολόγησε καί αυτός το Χριστό, εξορίστηκε στην Αίγυπτο, όπου υποβλήθηκε σε καταναγκαστικά έργα. 'Αλλ' ό Αίδέσιος ύπέμεινε. Διότι ήξερε καλά αυτό πού ό απ. Παύλος λέει: ότι δηλαδή στους χριστιανούς έγινε ή χάρη όχι μόνο να πιστεύουν στο Χριστό, αλλά καί να πάσχουν για τη χάρη Του. Ό άρχοντας όμως Ιεροκλής, συμπεριφερόταν βάναυσα στους εκεί χριστιανούς. Από αγανάκτηση τότε ό Αίδέσιος, κάποια μέρα τον χαστούκισε δημόσια. Το αποτέλεσμα ήταν να τον βασανίσουν σκληρά, καί κατόπιν τον έρριξαν στη θάλασσα.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μάρτυς Πολύκαρπος


Μαρτύρησε δια ξίφους.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Θαυματουργός Τίτος

Ψυχή με θερμή αγάπη στο Θεό καί τον πλησίον. Όπως ό Κύριος είχε πει στους μαθητές του, "έμόν βρωμά εστίν ίνα ποιώ το θέλημα του πέμψαντός με"', δικό μου, δηλαδή, φαγητό είναι να πράττω το θέλημα Εκείνου (του Πατέρα Θεού) πού με απέστειλε, έτσι συνέβαινε καί στον όσιο Τίτο. Τροφή του ήταν να πράττει με κάθε τρόπο το θέλημα του ουρανίου Πατέρα καί να χρησιμοποιεί τη ζωή του για την ηθική καί πνευματική οικοδομή των αδελφών του. Όταν έγινε μοναχός, έλαμψε με την φιλάδελφη συμπεριφορά του, την πραότητα καί την επιείκεια. "Ηταν χαρακτήρας πού γνώριζε να παραβλέπει, να μακροθυμεί, να ανέχεται, να συνδιαλέγεται, να διαλύει τις παρεξηγήσεις, να κερδίζει γρήγορα την εμπιστοσύνη καί να κατακτά τις καρδιές των άλλων. "Ετσι, έγινε πνευματικός ηγέτης μεγάλης αποδοχής καί πλήθος λαϊκών καί μοναχών ζητούσαν να ωφεληθούν από την συντροφιά του. Μάλιστα, ό Θεός αντάμειψε την καθαρότητα της ψυχής καί της ζωής του με το χάρισμα να θαυματουργεί. Αφού έμεινε σταθερός στην πίστη μέχρι τέλους της ζωής του, αποδήμησε στον Κύριο, αφήνοντας πίσω του πολλούς μιμητές.
1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, δ' 34.


Άπολυτίκιον. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ανατεθείς από παιδός τω Κυρίω, άγγελικώς έπολιτεύσω εν κόσμω, καί των θαυμάτων εϊληφας την χάριν εκ Θεού' όθεν έχρημάτισας, Μοναζόντων άλείπτης, Τίτε παμμακάριστε, καί σοφός οικονόμος* Άλλα μη παύση Πάτερ εκτενώς, υπέρ του κόσμου, Θεόν ιλεούμενος.






πηγή