20/06/2011 Ιερομάρτυς Μεθόδιος (Επίσκοπος Τύρου και Φοινίκης) , Κάλλιστος (Αθωνίτης Πατριάρχης Κων/λεως)

Ιερομάρτυς Μεθόδιος (Επίσκοπος Τύρου και Φοινίκης)
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΘΟΔΙΟΣ ό Ιερομάρτυρας επίσκοπος Πατάρων


Ό Άγιος Μεθόδιος έζησε κατά τον 6ο αιώνα μετά Χριστόν. Ή σπάνια αρετή του και ή μεγάλη μόρφωση πού τον διέκρινε τον ανέβασαν στον επισκοπικό θρόνο των Πατάρων. Σάν επίσκοπος, επεδίωκε να επιτελεί τέλεια τα καθήκοντα του. Ό φωτιστικός λόγος του, σε συνδυασμό με το άγιο παράδειγμα του, έτρεφε τις ψυχές των ανθρώπων του ποιμνίου του. Ήταν ακοίμητος φρουρός του ορθοδόξου δόγματος και αποφασισμένος σε όλη του τη ζωή "φυλάσσειν τα δόγματα τα κεκριμένα υπό των αποστόλων"1. Να φυλάττει, δηλαδή, τίς αποφάσεις, πού είχαν οριστικά κριθεί σαν μόνες ορθές από τους Αποστόλους. Γι' αυτό και πέτυχε μετά από συστηματικό αγώνα να περιορίσει σημαντικά στην επαρχία του τους οπαδούς των λανθασμένων δοξασιών του Ώριγένη. Όμως, αυτοί ο'ι λίγοι πού έμειναν, για να εκδικηθούν, κατάφεραν να βάλουν δικό τους υπηρέτη κοντά στο Μεθόδιο. Και κάποια μέρα πού ό επίσκοπος αρρώστησε, τον σκότωσε με μαχαίρι. Άλλα ενώ τον μαχαίρωνε, ό Μεθόδιος άκουσε το δολοφόνο να λέει: "έτσι σκοτώνουν οι Ώριγενιστές". Τότε μειδίασε ελαφρά και έγειρε το κεφάλι του ευχαριστημένος, παραδίδοντας το πνεύμα του στον Κύριο. Ήταν ή χαρά, διότι έπεφτε θύμα του καθήκοντος του να διαφυλάττει τα ορθά δόγματα της Εκκλησίας. Ό Σ. Εύστρατιάδης όμως, στο Αγιολόγιο του, έχει άλλη γνώμη περί των βιογραφικών στοιχείων του Αγίου αυτού και την παραθέτουμε ως έχει:
Ήκμασε περί τα τέλη του γ' και τας αρχάς του δ' αιώνος· κατά τον Ίερώνυμον (De Vir. ill. 83) και τον Ιστορικόν Σωκράτην (Έκκλ. Ίστ. 6,13) ην ουχί Πατάρων επίσκοπος, αλλά Ολύμπου του εν Λυκία και είτα επίσκοπος Τύρου (της Φοινίκης), κατ' άλλην δε γνώμην, επίσκοπος Φιλίππων της Μακεδονίας. Ή τοιαύτη πλάνη, του να λέγεται Πατάρων επίσκοπος προήλθεν εκ του ότι ό περί αναστάσεως διάλογος αυτού εκτυλίσσεται εις τα Πάταρα. Ό Μεθόδιος ην διαπρεπής άρχιερεύς και πλατωνικός φιλόσοφος, αντίπαλος σφοδρός των Ώριγενιστών και ποιητής δόκιμος, ως φαίνεται εκ του περισωθέντος έργου αύτοϋ "Συμπόσιον των δέκα παρθένων ή περί άγνείας". Κατά τον επί Διολητιανού διωγμόν υπέστη τον μαρτυρικόν θάνατον εν Χαλκίδι (της Συρίας).
1. Πράξεις των Αποστόλων, ιστ' 4

Άπολυτίκιον.

Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείαν μέθοδον, της ευσέβειας, έθησαύρισας, τη Εκκλησία, ως Ιεράρχης και Μάρτυς Μεθόδιε' συ γαρ σοφίας τον πλούτον δρεψάμενος, άθλητικώς τον σον τάλαντον ηύξησας' Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν Ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κάλλιστος (Αθωνίτης Πατριάρχης Κων/λεως)
Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης


Ήταν λόγιος ιερομόναχος Αγιορείτης, πού ασκήτευε στη Μονή Ιβήρων, και τον όποιο ό αυτοκράτορας Ιωάννης ό Κατακουζηνός, ανύψωσε στον οικουμενικό θρόνο το 1350, διάδοχο του Ισιδώρου. Μετά τέσσερα χρόνια πατριαρχείας, αναγκάσθηκε να παραιτηθεί και αποσύρθηκε στη Μονή του Αγίου Μάμαντα και από 'κει στην Τένεδο. Άλλα τον κάλεσαν για δεύτερη φορά στον οικουμενικό θρόνο (1355-1363) μετά την πτώση του Πατριάρχη Φιλόθεου. Όταν όμως ήταν απεσταλμένος στην ήγεμονίδα της Σερβίας Ελισάβετ και πήγε στις Φερρές της Θεσσαλίας, αρρώστησε βαρεία και πέθανε εκεί το 1363.


πηγή