21/07/2011 Οσιος Παρθένιος (Επίσκοπος Ροδοβιζίου Αρτας) , Οσιος Συμεών (Δια Χριστό Σαλός)

Οσιος Παρθένιος (Επίσκοπος Ροδοβιζίου Αρτας)
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ επίσκοπος Ραδοβυσδίου (Νόμου Άρτας)


Ό νεοφανής αυτός Άγιος της Εκκλησίας καταγόταν από το χωριό Βατσουνιά της Θεσσαλίας. 'Από μικρός είχε την Ιερατική κλίση και επάξια δια της θείας χάριτος, έγινε επίσκοπος Ραδοβυσδίου. Υπήρξε άριστος ποιμενάρχης και δια της θερμής του αγάπης και δια του αγίου παραδείγματος του, στήριζε το ποίμνιό του σε κάθε του ανάγκη. Τακτικά μάλιστα έβγαινε στους αγρούς και ευλογούσε τα ζώα των κτηνοτρόφων. Έτσι οσιακά και δίκαια αφού έζησε, παρέδωσε τη μακαριά ψυχή του στον Θεό την 21 Ιουλίου 1777. Κατά την ήμερα της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του, αυτά εύωδίαζαν ουράνιο άρωμα. Μέρος από τα οστά των χεριών του, βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δουσίκου- Τρικκάλων. Λέγεται ότι ό Άγιος Παρθενίας υπήρξε ιδιαίτερα θαυματουργός στη θεραπεία ασθενειών των ζώων.


Άπολυτίκιον. 'Ηχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Άμέμπτως έβίωσας, εν ταπεινώσει πολλή, Παρθένιε Όσιε και θεϊκών δωρεών, άξίως μετέσχηκας. Όθεν σού την άγίαν, προσπτυσσόμενοι Κάραν, λαμβάνομεν θεραπείας, και ψυχών σωτηρίαν διό σέ Ιεράρχα, ύμνοις γεραίρομεν.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οσιος Συμεών (Δια Χριστό Σαλός)
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ ό δια Χριστόν σαλός (τρελός) και ΙΩΑΝΝΗΣ


Οι Άγιοι αυτοί κατάγονταν από την Έδεσσα και έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Ιουστίνου του νέου. Ηταν και οι δύο ευσεβείς νέοι, συνδεδεμένοι με αδελφική φιλία. Κάποτε ήλθαν στην Ιερουσαλήμ να προσκυνήσουν τους Αγίους Τόπους. Συγκινημένοι, άφησαν τις εγκόσμιες απολαύσεις και έμειναν στη μονή του Άγιου Γερασίμου, όταν ηγούμενος ήταν ό όσιος Νίκων. Αφού έκάρησαν μοναχοί, μετά επτά ήμερες έφυγαν από τη μονή και πήγαν βαθειά στην έρημο, όπου 40 χρόνια πέρασαν σκληρή ζωή, με προσευχές και νηστείες. Κάποια μέρα, είπε ό Συμεών στον Ιωάννη να αφήσουν την έρημο και να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στους ανθρώπους των πόλεων, υπενθυμίζοντας του το λόγο του Απ. Παύλου, "μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος"1. "Ας μη ζητάει, δηλαδή, εγωιστικά κανείς ό,τι του αρέσει ή ό,τι τον συμφέρει, αλλά ας ζητάει ό καθένας το συμφέρον και την πνευματική ωφέλεια του άλλου. Όμως ό Ιωάννης δεν πείστηκε. 'Αλλά και ό Συμεών δεν υποχώρησε. Έτσι, αφού αποχαιρέτησε τον πνευματικό του αδελφό, πήγε στην Ιερουσαλήμ, οπού κήρυξε το θείο λόγο και φώτισε πολλούς Ιουδαίους και αιρετικούς. Με την προσευχή δε, θεράπευσε πολλούς ασθενείς. Έπειτα πήγε στην πατρίδα του Έδεσσα, όπου τόσο πολύ αφοσιώθηκε στη βοήθεια των πασχόντων, ώστε πολλοί τον έλεγαν σάλο, δηλαδή τρελό. Τελικά πέθανε πολύ φτωχός και ταλαιπωρημένος, άφοϋ είχε δώσει τα πάντα, προκειμένου να βοηθήσει τους συνανθρώπους του.
1. Α' προς Κορινθίους, ι' 24.


Απολυτίκιον. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως ηνωμένοι δι' ένθέου αγάπης, σύμψυχοι ώφθητε εν πάσι τοις τρόποις, ώ Ιωάννη Όσιε και θειε Συμεών-ό μεν βίον ένθεον, διελθών εν έρήμω· ό δε σοφοίς σκώμμασι, τον Βελίαρ μωράνας' και νυν των θείων άμφια αμοιβών, κατατρυφώντες, ημάς έποπτεύοιτε.




πηγή