Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑΣ

<p>

ΠΙΑ είναι αυτή η θαυμαστή αρετή;
Είναι η εγκράτεια του θυμικού μέρους της ψυχής «εις το να κάμει κανείς εκδίκηση» λέγει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Δηλ. η μακροθυμία είναι μία μεγαλοψυχία. Είναι μία μορφή ελέους προς τον συνάνθρωπο. «Κανείς δεν μπορεί να πει πως είναι πτωχός και δεν έχω να δώσω ελεημοσύνη» παρατηρεί ο αββας Δωρόθεος. «Κάνε έλεος και βάσταξε τον αδελφό σου στον καιρό της ταραχής του, συγχώρησε την αμαρτία του εις βάρος σου, για να λάβεις και συ άφεση από τον Θεό, και έτσι ελεείς την ψυχή του».
Ο Θεός είναι αγάπη και η αγάπη μακροθυμεί. Ο Δαυίδ ψάλλει: «οικτίρμων και ελεήμων ο Κύριος, μακρόθυμος και πολυέλαιος ουκ εις τέλος οργισθήσεται ουδέ εις τον αιώνα μηνιεί».
Η μακροθυμία γεννάται από την πίστη και σχετίζεται με πολλές αρετές. Εμπεριέχεται ιδιαίτερα στην ακακία και αγνότητα κατά τον Απόστολο. Μη γίνεσθε παιδιά στο μυαλό αλλά στην κακία. Διότι το νήπιο, κατά τον αββά Δωρόθεο, δεν έχει κακία. Αν τον εξευτελίσουν, δεν θυμώνει. Αν κανείς του πάρει ό,τι έχει, δεν στενοχωρείται, διότι είναι άκακο. Αλλά και η ταπεινοφροσύνη «συνεργάζεται» μαζί της, διότι κάνει τον άνθρωπο να μην οργίζεται ούτε να εξοργίζει κανένα.
Η μακροθυμία είναι αποτέλεσμα ασκήσεως. Ο αββάς Αμμωνάς είπε: «δεκατέσσερα έτη εποίησα εν τη σκήτει δεόμενος το Θεού νυκτός και ημέρας, ίνα μοι χαρίσηται νικήσαι την οργήν».
Ένας αδελφός είπε στον Γέροντα του: « Θέλω να μαρτυρήσω για το Θεό». Και του απάντησε ο Γέροντας: «εάν εν καιρώ ανάγκης ανεχθής τον αδελφό σου, ίσον το μαρτύριο εστί της καμίνου των τριών παίδων». Ας μην αποφεύγουμε, λοιπόν, τον αγώνα της μακροθυμίας, συνιστά ο Ευεργετινός, επιδιώκοντας την ερημία και την μοναξιά, διότι όταν δεν εξασκούμαστε από την συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους, περισσότερο αγριεύουν μέσα μας τα πάθη και προ παντός αυτό του θυμού.
Λένε για τον άγιο Ιάκωβο, ότι όταν τον οδηγούσαν στο θάνατο, ο κατήγορος του μεταμελημένος, έπεσε μπροστά του λέγοντας: «συγχώρεσε με». Τότε ο Άγιος του είπε: «ειρήνη σοι» και τον καταφίλησε. Ο δε κατήγορος του θαυμάζοντας, ομολόγησε τον εαυτό του χριστιανό εκείνη την ώρα και μαρτύρησε μαζί του.
Ας ρίχνουμε και εμείς πάντοτε το «γλυκό αγκίστρι» της συμπάθειας και της μακροθυμίας, και ο Θεός θα μας χαρίσει μόνιμη και σταθερή γαλήνη στη θάλασσα της ψυχής μας, ως δωρεά του Αγίου Πνεύματος, μια και ο καρπός του Πνεύματος «εστί αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία…».

π.Γ.Στ.

» Γ.ΜΩΥΣΗΣ: Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΩΣ ΑΡΕΤΗ . ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ