16/02/2011 Άγιοι Δανιήλ, Πάμφιλος, Ουάλης, Παύλος, (Σελεύκος .........) , Άγιος Φλαβιανός (Πατριάρχης Κων/λεως) ,Όσιος Μαρουθάς και οι Άγιοι (Μάρτυρες)

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΜΦΙΛΟΣ, ΟΥΑΛΗΣ, ΠΑΥΛΟΣ, ΣΕΛΕΥΚΟΣ, ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ, ΗΛΙΑΣ, άλλος ΗΛΙΑΣ, ΙΕΡΕΜΙΑΣ, ΗΣΑΪΑΣ, ΣΑΜΟΥΗΛ ΚΑΙ ΔΑΝΙΗΛ
Όλοι οι Άγιοι αυτοί έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανου. Το εντυπωσιακό είναι ότι, ενώ όλοι κατάγονταν από διαφορετικούς τόπους, ήταν στενώτατα ενωμένοι με το σύνδεσμο της χριστιανικής αγάπης, πού είναι ό μόνος άρρηκτος σύνδεσμος αγάπης και δίνει ζωή σ' όλες τις αρετές του αγωνιζόμενου χριστιανού. Μάλιστα, ό Απ. Παύλος τονίζει: "επί πάσι δε τούτοις την άγάπην, ήτις εστί σύνδεσμος της τελειότητας"1. Δηλαδή, πάνω σ' όλα αυτά (τα καλά έργα) βάλτε την αγάπη, πού είναι σαν κρίκος και δένει όλες τις αρετές σε τέλειο σύνολο. Σαν ένα τέτοιο αρμονικό σύνολο καί οι ενάρετοι αυτοί άνθρωποι εργάζονταν στην Καισαρεία (της Παλαιστίνης). Ή μπόρα, όμως, του διωγμού (290) έπληξε καί αυτούς και ομολόγησαν με θάρρος το Χριστό, μπροστά στον έπαρχο Φιρμιλιανό. Καί οι μεν Πάμφιλος, Ούάλης, Παύλος, Σελεύκιος, Ηλίας, Ιερεμίας, Ησαΐας, Σαμουήλ και Δανιήλ, μετά από φρικτά βασανιστήρια αποκεφαλίζονται ό ένας μετά τον άλλο. Ό δε Θεόδουλος πεθαίνει με σταυρικό θάνατο. Και τέλος, ό Πορφύριος, πού ήταν υπηρέτης του Άγιου Παμφίλου, καί ό Ιουλιανός, όταν πήγαν να παραλάβουν τα λείψανα των μαρτύρων, ό έπαρχος κατάλαβε ότι ήταν κι αυτοί χριστιανοί και διέταξε να τους ρίξουν στη φωτιά. Έτσι, ενώθηκαν και αυτοί με τους υπόλοιπους μάρτυρες και προστέθηκαν όλοι μαζί στο χορό των γενναίων αθλητών του Χριστού.
1. Προς Κολασσαεΐς, γ' 14.

'Απολυτίκιον.
Ήχος γ'. Την ωραιότητα.
Την δωδεκάριθμον, Μαρτύρων φάλαγγα, άνευφημήσωμεν, ένθέοις άσμασι, Πάμφιλον Παύλον Σαμουήλ, Ούάλεντα καί Ήλίαν, Ίερεμίαν, Σέλευκον, Δανιήλ καί Πορφύριον, Ιουλιανόν ομού Ήσαΐαν θεόδουλον αυτοί γαρ τον Δεσπότην των όλων, πάσιν ήμϊν έξιλεοΰνται.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Άγιος Φλαβιανός (Πατριάρχης Κων/λεως)
Ό Άγιος Φλαβιανός ήταν πρεσβύτερος της Αρχιεπισκοπής Κων/πολης καί σκευοφύλακας του ναού της Άγιας Σοφίας. Διαδέχτηκε τον επίσης άγιο Αρχιεπίσκοπο Κων/πολης Πρόκλο κατά το 447. Σαν Αρχιεπίσκοπος ό Φλαβιανός, καταδίκασε με τοπική Σύνοδο, πού έγινε το 448, την πλάνη του άρχιμανδρίτου Ευτυχούς, πού έλεγε ότι ό Χριστός είχε μόνο θεία φύση, ή οποία άπερρόφησε εντελώς την ανθρωπινή. Συγχρόνως δε, ή Σύνοδος αυτή καθαίρεσε και αφόρισε τον Ευτυχή. Άλλ' ό Ευτυχής, με την υποστήριξη της πολιτικής εξουσίας και του αναξίου Πατριάρχη Αλεξανδρείας Διοσκόρου, κατάφερε να συγκροτηθεί, τον Αύγουστο του 449 στην 'Έφεσο, Σύνοδος ή λεγόμενη ληστρική Σύνοδος. Κατά τη Σύνοδο αυτή, όλα ήταν προετοιμασμένα κατά του Φλαβιανού, καί μάλιστα, όχλος με επικεφαλής αγρίους μοναχούς και υπό την αρχηγία ενός ρασοφόρου τέρατος, του αρχιμανδρίτη Βαρσουμά, εισέβαλαν στη Σύνοδο και κακοποίησαν βαριά τον Φλαβιανό, ό όποιος μετά τρεις ήμερες πέθανε από τις πληγές, πού του προκάλεσαν οι φονείς του. 'Αλλά μετά δύο χρόνια, το 451, στη Δ' Οίκ. Σύνοδο, ή αίρεση καταδικάσθηκε, ό Ευτυχής αναθεματίστηκε και ό Διόσκορος καθαιρέθηκε. Το δε λείψανο του Άγιου άνακομίσθηκε στην Κων/πολη, στο ναό των αγίων Αποστόλων.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Όσιος Μαρουθάς και οι Άγιοι (Μάρτυρες)
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΟΥΘΑΣ ό επίσκοπος καί οι ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ που μαρτύρησαν στην Περσία καί τα λείψανα τους μεταφέρθηκαν στην Μαρτυρούπολη
Ό όσιος Μαρουθάς (πού ήταν επίσκοπος Ταγρίτης στη Μεσοποταμία) έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Θεοδοσίου (379-395), ό όποιος τον έστειλε κάποτε με επίσημη εντολή στο βασιλιά των Περσών (Ίσδιγέρθή). Αυτός αισθάνθηκε βαθύ σεβασμό προς το Χριστιανό Επίσκοπο, του οποίου θαύμασε το ήθος καί τη συμπεριφορά. Μάλιστα, έμεινε υποχρεωμένος απέναντι στον Μαρουθά, διότι ό όσιος θεράπευσε την βασιλοκόρή, πού έπασχε από δαιμόνιο. Τον ρώτησε τότε, ποια χάρη ήθελε άπ' αυτόν. Ό επίσκοπος Μαρουθάς απάντησε, ότι τίποτα άλλο δεν ζητούσε παρά μόνο να του επιτραπεί να κτίσει πόλη, στην οποία θα μεταφέρονταν τα λείψανα όλων των Αγίων, πού μαρτύρησαν στην Περσία. Ό βασιλιάς δέχτηκε. Χορήγησε λοιπόν την απαιτούμενη δαπάνη και ή πόλη κτίστηκε, και ονομάστηκε Μαρτυρούπολη. Ή πόλη αυτή βρίσκεται στη Μεγάλη Αρμενία προς τον Νυμφαίο ποταμό, έγινε μάλιστα με τον καιρό και επισκοπική έδρα. Αξιοσημείωτο δε είναι, ότι, ύστερα από αρκετά χρόνια, ό επίσκοπος Μαρουθας πέθανε ακριβώς την επέτειο της ημέρας, πού είχε εγκαινιάσει την Μαρτυρούπολη. Την ήμερα αυτή της μνήμης του, συνεορτάζουμε και για το σύνολο εκείνο των μαρτύρων, γνωστών και αγνώστων, πού τα λείψανα τους κατέθεσε στην πόλη εκείνη. (Να σημειώσουμε εδώ, ότι ό όσιος Μαρουθας, συνέγραψε πολλά μαρτύρια των συγχρόνων αυτού μαρτύρων, στη Συριακή γλώσσα, δημοσιευθέντα υπό του Ασσαμάνη).





ΠΗΓΗ