21/02/2011 -Ευστάθιος (Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας της Μεγάλης) ,Οσιος Τιμόθεος

Ευστάθιος (Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας της Μεγάλης)
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας της Μεγάλης
Από τις μεγάλες και αθλητικές εκκλησιαστικές μορφές του 3ου και 4ου αιώνα ό Ευστάθιος, γεννήθηκε στη Σίδη της Παμφυλίας το 260. Διακρίθηκε μεταξύ των προμάχων της Ορθοδοξίας, για την οποία αγωνίστηκε και καταδιώχθήκε. Στην αρχή διέλαμψε σαν επίσκοπος Βερροίας στη Συρία, όταν και συμμετείχε στην Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας. Το 323 του δόθηκε ή αρχιεπισκοπή Αντιοχείας της Μεγάλης. Από τη θέση αυτή ό Ευστάθιος, κατόρθωσε λαμπρότερη διάδοση και στερέωση της Ορθοδοξίας. Το 330 όμως οι άρειανοί έκαναν Σύνοδο εναντίον του, με την κατηγορία ότι ασπαζόταν την αίρεση του Σαβελλίου. Επίσης, αφού δωροδόκησαν κάποια γυναίκα ελαφρών ηθών, την παρουσίασαν στη Σύνοδο και είπε ότι είχε σχέσεις με τον Ευστάθιο και μάλιστα, ότι από τις σχέσεις αυτές απέκτησε και παιδί. Περιττό δε να πούμε, ότι μετά τις συκοφαντίες αυτές οι αρειανοί, κατόρθωσαν και εξόρισαν τον Ευστάθιο στην Τραϊανούπολη της Θράκης, όπου και πέθανε (το 360). Ό λαός βέβαια ξεσηκώθηκε και δεν δεχόταν ν' αναγνωρίσει κανένα διάδοχο του. Ή μνήμη του ζούσε στο ποίμνιο του, σαν άνδρα, πού άνηκε στους αθλητές και μάρτυρες της πίστης. Περίφημο λόγο για τον Ευστάθιο, έξεφώνησε ό Ιερός Χρυσόστομος.

Άπολυτίκιον.
Ηχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείας έμπλεως σοφίας πέλων, όμοούσιον Πατρί τον Λόγον, εν τη Συνόδω τη Πρώτη έκήρυξας' καί διωγμοίς όμιλήσας καί θλίψεσι, δόξης αρρήτου μετέσχες Ευστάθιε. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμϊν το μέγα έλεος.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Οσιος Τιμόθεος
Ο ΟΣΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ό εν Συμβόλοις
Ήταν μοναχός πνευματέμφορος, με μεγάλη καθαρότητα ζωής από νεαρή ηλικία, ξένος προς τους μολυσμούς της ψυχής και του σώματος. Επίσης, ήταν χαρακτήρας ευθύς, ειλικρινής, συμπαθητικός, ελεύθερος. Χωρίς φανατισμούς, χωρίς καυχήσεις ότι νήστευε, χωρίς αλαζονείες ότι έκανε αγρυπνίες και εγκράτεια. Γεμάτος απλότητα, ταπεινοφροσύνη, επιείκεια και συγκατάβαση. Έκρινε τον εαυτό του με αυστηρότητα και τους άλλους με αγαθότητα. Γι' αυτό και ό Θεός του έδωσε το χάρισμα να ιατρεύει ασθένειες, χωρίς βέβαια να υπερηφανεύεται γι' αυτό. Και έλεγε: "Γιατί να υπερηφανευθώ; Ό Θεός μου το χάρισε, όχι για τη δική μου αρετή αλλά για την προς σας αγάπη Του. Έπειτα ό Κύριος μας το είπε, ότι δεν σημαίνει τίποτα το να κάνουμε θαύματα. Άλλα το πάν είναι, με την πίστη μας και τη μετάνοια μας και την τήρηση των εντολών του Ευαγγελίου, να γράψουμε τα ονόματα μας στο βιβλίο της ζωής".


Άπολυτίκιον.
Ηχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Φερωνύμως τιμήσας Θεόν Τιμόθεε, δια ζωής ενάρετου από παιδός ως σοφός, έτιμήθης παρ' αυτού άξίως Όσιε των γαρ ένθέων δωρεών, σκεύος ώφθης ιερόν, παρέχων ένί έκάστω, πολυτελείς χορηγίας, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών.



πηγή