Ή Ματρωνα έζησε στα αρχαία χριστιανικά χρόνια καί ήταν υπηρέτρια, στο σπίτι ενός ανωτέρου αξιωματούχου Εβραίου, στη Θεσσαλονίκη. Αυτός ήταν παντρεμένος με μία, επίσης Εβραία, πού ονομαζόταν Παντίλλα. Ή Ματρωνα, χωρίς να το ξέρουν οί κύριοι της, έγινε χριστιανή. Το γεγονός αυτό έμεινε κρυφό για πολύ καιρό. Διότι εκτελούσε με πολύ ακρίβεια την υπηρεσία της καί είχε την εύμένεια τής κυρίας της. Με τον καιρό, όμως, αποκαλύφθηκε. Ενώ ή Εβραία κυρία πήγαινε στη συναγωγή, ή Ματρώνα εκμεταλλευόμενη την ευκαιρία εκτελούσε τα θρησκευτικά της καθήκοντα στη χριστιανική Εκκλησία. Την κατασκόπευσαν, όμως, οί άλλες υπηρέτριες καί την πρόδωσαν στην Παντίλλα.' Η σκληρή Εβραία την κάλεσε να της πει αν όλα αυτά αληθεύουν. Ή Ματρωνα τότε ομολογεί την πίστη της καί κακοποιείται άγρια από την Παντίλλα. Χωρίς καμιά μνησικακία η Ματρώνα, ομολογεί καί πάλι ό,τι υπαγορεύει ή συνείδηση της, δηλαδή Χριστόν Έσταυρωμένον. Διότι ή ψυχή της είχε μέσα "αγάπη εκ καθαράς καρδίας καί συνειδήσεως αγαθής καί πίστεως ανυπόκριτου"1. Δηλαδή, αγάπη από καθαρή καί ανιδιοτελή καρδιά καί συνείδηση αγαθή, ελεύθερη από κάθε τύψη, καί πίστη αληθινή. Ή Παντίλλα τότε με περισσότερη ωμότητα τη μαστιγώνει καί τη ρίχνει στη φυλακή. Εκεί μέσα ή Ματρώνα παρέδωσε το πνεύμα της στο Θεό.
1. Α' προς Τιμόθεον, α' 5.
Άπολυτίκιον. 'Ηχος γ'. Την ωραιότητα. Γνώμην άήττητον, Ματρώνα φέρουσα, πίστιν την ένθεον, άσυλον έσωσας, μη δουλωθείσα την ψυχήν, Εβραίων τη άπηνεία όθεν άριστεύσασα, καί τον δόλιον κτείνασα, μυστικώς νενύμφευσαι, τω Δεσπότη της κτίσεως. Αυτόν ούν εκτενώς έκδυσώπει, πάσης ημάς ρυσθήναι βλάβης.
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Ιούδα (955 π.Χ.). Ό βασιλιάς 'Ασά με τη βοήθεια του Θεού, είχε στην αρχή απόκρουση νικηφόρα την εναντίον του επιδρομή του βασιλιά της Συρίας. Κατόπιν όμως ό Άσά συνθηκολόγησε με τον βασιλιά της Συρίας καί του έστειλε χρυσό καί ασήμι, για να τον βοηθήσει στον πόλεμο εναντίον του βασιλείου του Ισραήλ. Τότε ό Προφήτης Άνανί, παρουσιάστηκε στον Άσά καί του έκανε δριμύτατη παρατήρηση (Β' Παραλειπ. ιστ' 7-10). Ό Άσά οργισμένος, φυλάκισε τον Προφήτη. Τελικά όμως αυτός απεβίωσε ειρηνικά.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Οσιος Κήρυκος Απεβίωσε ειρηνικά ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Οσιος Ευτύχιος Απεβίωσε ειρηνικά. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Άγιοι Φιλητός, Λυδία, Θεοπρέπιος, (Μακεδόνας,Αμφιλόχιος, Κρονίδης) ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΙΛΗΤΟΣ, ΛΥΔΙΑ, τα δύο τους παιδιά ΘΕΟΠΡΕΠΙΟΣ καί ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ, ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ό δούκας καί ΚΡΟΝΙΔΗΣ ό Κομενταρήσιος Σέ καιρό διωγμού, καί όταν αυτοκράτορας ήταν ό Αδριανός (117-138), ό Φιλητός με τη σύζυγο του Λυδία καί τα δυο τους παιδιά, συνελήφθησαν καί τους ζητήθηκε ν' αρνηθούν το Χριστό. Άλλα γονείς καί παιδιά, έμειναν πιστοί στην ομολογία Του. Ούτε ταράχτηκαν καθόλου, όταν δόθηκε ή διαταγή να τους θανατώσουν με βασανιστήρια. Αντίθετα, τα απέμειναν με θαυμαστή καρτερία. Τέτοια δε υπήρξε ή σταθερότητα καί ή πραότητα τους απέναντι στους δήμιους, ώστε οι παρευρισκόμενοι άρχοντες, Άμφιλόχιος καί Κρονίδης, ήλθαν καί αυτοί στη χριστιανική θρησκεία. Καί επειδή επέμεναν, διατάχθηκε να θανατώσουν μαρτυρικά καί αυτούς. Κατόπιν, σειρά βασανιστηρίων εφαρμόστηκαν εναντίον της οικογένειας, πού με παρέμβαση της θείας δυνάμεως δεν είχαν αποτέλεσμα. Τελικά τους βρήκε ό θάνατος καί κατατάχθηκαν όλοι στον ένδοξο μαρτυρικό χορό.