Μάρτυς ΑβούδιμοςΌ θαρραλέος αυτός στρατιώτης του Χριστού, καταγόταν από τη νήσο Τένεδο και υπήρξε από τα πρώτα ολοκαυτώματα της πίστης, οτόν τότε διωγμό κατά της Εκκλησίας επί Διοκλητιανού. Επειδή δεν θέλησε να θυσιάσει στα είδωλα, τον έδεσαν και τον έδειραν σκληρά. Ό Άβούδιμος όμως, μία απάντηση είχε συνεχώς στο στόμα του: "ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ". Κατόπιν του έσχισαν τα πλευρά με σιδερένια νύχια, και επειδή συνέχιζε να ομολογεί το Χριστό, τον θανάτωσαν με αποκεφαλισμό.
---------------------------------------------------------------------------
Άγιοι Αντίοχος και Κυριάκος ο δήμιοςΟ ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΙΟΧΟΣ αδελφός του 'Αγίου Πλάτωνα και ό ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ό δήμιος
Καταγόταν από την Σεβάστεια της Καππαδοκίας και ήταν γιατρός. Πήγαινε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό και γιάτρευε τους ασθενείς όχι μόνο κατά το σώμα αλλά και κατά την ψυχή. Τον συνέλαβε ό ήγεμόνας Αδριανός και τον υπέβαλε σε μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Τον κρέμασε επάνω σ' ένα ξύλο και του ξέσχισε τα πλευρά, κατόπιν τον άφησε μέσα στη φωτιά, έπειτα τον έριξε μέσα σ' ένα καζάνι με βραστό λάδι και στη συνέχεια τον άφησε τροφή στ' άγρια θηρία. Απ' όλα αυτά όμως, ό Άντίοχος, με τη θεία χάρη βγήκε αβλαβής και όχι μόνο. Άλλα με την προσευχή του συνέτριψε τα είδωλα και έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου δια αποκεφαλισμού. Ό δήμιος όμως, Κυριάκος, πού τον αποκεφάλισε είδε να τρέχει από τον λαιμό του αντί για αίμα, γάλα. Τότε και αυτός με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό και αποκεφαλίστηκε επί τόπου.
---------------------------------------------------------------------------
Ιερομάρτυς Αθηνογένης (Επίσκοπος)
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΗΝΟΓΕΝΗΣ επίσκοπος Πηδαχθόης και οι ΔΕΚΑ ΜΑΘΗΤΕΣ του: ΡΙΓΙΝΟΣ. ΜΑΞΙΜΙΝΟΣ, ΠΑΤΡΟΦΙΛΟΣ, [ΑΘΗΝΟΓΕΝΗΣ, ΑΝΤΙΟΧΟΣ], ΑΜΜΩΝ, ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ, ΚΛΕΟΝΙΚΟΣ, ΠΕΤΡΟΣ και ΗΣΥΧΙΟΣ
Πατρίδα του ήταν ή Σεβάστεια της Καππαδοκίας. Ή μόρφωση του, ή θερμή πίστη του, καθώς και ή γενναία φιλανθρωπική του δράση, τον ανέδειξαν επίσκοπο Πηδαχθόης. Σαν επίσκοπος, ήταν φωτεινό πνευματικό λυχνάρι για το ποίμνιο του. Μάλιστα τόσο πολύ ήθελε να συνεχιστεί το έργο του Ευαγγελίου, ώστε με ιδιαίτερη φροντίδα κατάρτισε Ικανότατους βοηθούς του. Άλλα όταν έγινε ό διωγμός επί Διοκλητιανού, ό Άθηνογένης με δέκα μαθητές του συνελήφθη από τον ηγεμόνα Φηλίμαρχο, και αφού όλοι ομολόγησαν το Χριστό αποκεφαλίσθηκαν. Αξίζει δε να αναφέρουμε, ότι στον Άθηνογένη οφείλουμε το γνωστό κατανυκτικό εσπερινό ύμνο, "Φως ίλαρόν αγίας δόξης, αθανάτου Πατρός, ουρανίου, αγίου, μάκαρος, Ιησού Χριστέ, έλθόντες επί την ηλίου δύσιν, ιδόντες φως έσπερινόν, ύμνοϋμεν Πατέρα Υίόν και Άγιον Πνεύμα, Θεόν. Αξιον σε εν πάσι καιροίς ύμνείσθαι φωναίς αϊσίαις, Υιέ Θεού, ζωήν ό διδούς διό ό κόσμος σε δοξάζει". Πού σημαίνει: Ιησού Χριστέ, συ που είσαι το χαρούμενο φως του Αθανάτου, Ουρανίου, Άγιου και μακαρίου Πατρός, αφού φθάσαμε στη δύση του ήλιου και είδαμε το εσπερινό φως, υμνούμε τον Πατέρα, τον Υιόν και το "Αγιο Πνεύμα, δηλαδή τον Τριαδικό Θεό. Είναι άξιο να σε υμνούμε σε κάθε ώρα με μελωδικές φωνές, Υιέ του Θεού, εσύ πού δίνεις ζωή. Γι' αυτό ό κόσμος σε δοξάζει.
Άπολυτίκιον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Χρίσμα ανιόν, είσδεδεγμένος, Μάρτυς ένθεος, του Λόγου ώφθης, Άθηνόγενες άθλήσας στερρότατα, και ως θυσίαν αυτώ προσενήνοχας των φοιτητών σου δεκάδα την πάνσεπτον μεθ' ων πρέσβευε, δοθήναι τοις σε γεραίρουσι, πταισμάτων ίλασμόν και μέγα έλεος.
---------------------------------------------------------------------------
Μάρτυς ΦαύστοςΈζησε στα χρόνια του άλλου άγριου διώκτη των χριστιανών, του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251). Μέσα σε σκληρούς, διωγμούς, δημεύσεις, εξορίες, φυλακίσεις και μαρτυρικούς θανάτους, ό Φαϋστος, ψυχή τολμηρή και γενναία, παρουσιάστηκε κηρύττοντας το Χριστό. ΟΙ διώκτες τον συνέλαβαν και τον καταδίκασαν σε σταύρωση. Τη φρικτή αυτή τιμωρία, υπέμεινε με αξιοθαύμαστη καρτερία. Το μαρτύριο του κράτησε πέντε μέρες, μετά ευλογώντας και ευχαριστώντας το Θεό, παρέδωσε το πνεύμα του.
---------------------------------------------------------------------------
Άγιοι Αναστάσιος και ΕυξίθιοςΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ και ΕΥΞΙΘΙΟΣ (ή ΕΥΔΟΞΙΟΣ) Επίσκοπος Θεσσαλονίκης
Ό Αναστάσιος υπήρξε επίσκοπος Θεσσαλονίκης το 434. Παπικός Βικάριος, πού διαδέχτηκε τον Ρούφο. Ήταν ένας από τους Πατέρες της Δ' Οικουμενικής Συνόδου, πού όμως δεν παρακολούθησε αυτοπροσώπως, αλλά με αντιπρόσωπο. Στο πρώτο μέρος της Συνόδου αντιπρόσωπος του ήταν ό Κυντίλλος, επίσκοπος Ηράκλειας και στο τρίτο ό πρεσβύτερος Ανδρέας. Πιστεύεται ότι πέθανε το 451 και τον διαδέχτηκε ό Εύξίθιος, πού και αυτός υπήρξε ένας από τους πατέρες της Δ' Οικουμενικής Συνόδου.
πηγή